Szczepienia obowiązkowe

Szczepienia mają dwa główne cele:

  1. Zapewnić maksymalną ochronę przed zachorowaniem na groźne choroby zakaźne.
  2. Wyeliminować występowanie poszczególnych chorób zakaźnych w społeczeństwie.

Do szczepień obowiązkowych zaliczamy szczepienia przeciwko:

  • gruźlicy,
  • wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
  • błonicy,
  • krztuścowi,
  • tężcowi,
  • ostremu nagminnemu porażeniu dziecięcemu (poliomyelitis),
  • odrze,
  • śwince,
  • różyczce,
  • inwazyjnemu zakażeniu Streptococcus pneumoniae (pneumokokowym),
  • inwazyjnym zakażeniom Haemophilus influenzae typu B,
  • zakażeniom wywołanym przez rotawirusy,
  • ospie wietrznej.

U osób z grup podwyższonego ryzyka zachorowania przeprowadza się szczepienie przeciw: ospie wietrznej, błonicy, tężcowi oraz wściekliźnie (poekspozycyjnie).

Pierwsze szczepienia przeciwko gruźlicy oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu B dziecko otrzymuje już w szpitalu, w pierwszej dobie swojego życia.

Kolejne szczepienia (w tym przeciw pneumokokom, błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW typu B, Hemophilus influenzea typ b i ewentualnie szczepienia zalecane), które należy wykonać w 6 – 8 tygodniu życia dziecka, wykonuje wybrany przez rodziców lekarz w przychodni podstawowej opieki zdrowotnej.

W Polsce szczepienia obowiązkowe realizowane są według kalendarza szczepień u:

  • dzieci i młodzieży do 19 roku życia,
  • osób szczególnie narażonych na zachorowanie, czyli studentów uczelni medycznych, pracowników ochrony zdrowia, pracowników służb weterynaryjnych.
Skip to content